اعتراف افشاگر دوپینگ ورزشکاران روس از خاک آمریکا ، کرملین جنازه مرا می خواهد - مجله فضای وب

به گزارش خبرنگاران، لوک هاردینگ که زمانی خبرنگار آبزرور در مسکو بود، به تازگی یک مصاحبهی اسکایپی با رادچنکف ترتیب داده تا افشاگر دوپینگ سازمان یافته ورزشکاران روس از واقعیت ها، دروغ ها و ترس های خودش بگوید. نکته جالب اینکه او در این مصاحبهی از راه دور برای اینکه شناخته نشود و لو نرود، یک روسری سیاه به سر کرده و یک عینک تیره به چشم زده است. گفته می شود ماموران سازمان جاسوسی روسیه شبانه روز در تلاشند او را بیابند و یک حساب قدیمی را با بزرگ ترین افشاگر ورزشی قرن 21 تسویه کنند.

هر چند ولادیمیر پوتین ده ها و صدها دشمن ریز و درشت و پنهان و آشکار دارد اما بی تردید می توان رادچنکف را در بالای این فهرست قرار داد. او کسی است که با رسوا کردن دوپینگ های سازمان یافته ورزشکاران روس آینده ورزش روسیه را در رویدادهایی چون المپیک و جام دنیای به خطر انداخت. در واقع این رادچنکف بود که سال ها برنامه دوپینگ ورزشکاران روس را مدیریت می کرد و پیش می برد و با ساختن داروهای نیروزای قوی امکان برنده شدن به کنندگان روسیه می داد. داروهای دوپینگ رادچنکف به گونه ای بود که حتی در آزمایش ها هم معین نمی شد.

داستان استفاده ورزشکاران روس از داروهای ممنوع و نیروزا به گونه ای بود که کسی نمی توانست حضور کاروان روسیه را در بازی های دنیای بدون دوپینگ تصور کند. با همین دوپینگ بود که روسیه در المپیک 2012 درخشید و به گفته رادچنکف کثیف ترین المپیک تاریخ را رقم زد. اوج کار هم المپیک زمستانی سوچی در روسیه بود که با حضور پوتین در سال 2014 برگزار گشت. دکتر رادچنکف تمام این ماجراها را در کتاب ماجرای رادچنکف: چگونه امپراتوری پنهان دوپینگ پوتین را زمین زدم شرح داده و بر این باور است رئیس جمهوری روسیه در جریان ریز و جزئیات تمام دوپینگ ها بود.

رادچنکف با این شکل و شمایل با رسانه ها مصاحبه می کند تا شناسایی نشود

دوپینگ در دوران جنگ سرد امری مرسوم و پذیرفته شده در بلوک شرق بود و رادچنکف هم به یاد می آورد که نخستین بار سال 1981 به عنوان یک دانشجوی ورزشکار با ماده ای که مادرش به ران راست او تزریق کرد، چگونه احساس می کرد نیرومندترین انسان روی زمین است. او در دانشگاه دولتی مسکو درس شیمی خواند و در میانه های دهه 1980 در آزمایشگاه ضد دوپینگ روسیه کاری برای خودش دست و پا کرد. بعد پله های پیشرفت را بالا رفت و رئیس مرکز شد. رادچنکف دست کم صدها مورد دوپینگ ورزشکاران و قهرمانان روس را به یاد دارد که بسیاری از آنها ستاره بودند و تقریبا همه کارهایش را با ویتالی موتکو، وزیر ورزش هماهنگ می کرد.

با اینکه رادچنکف برای پیشرفت ورزش روسیه و راضی کردن سیاستمداران تمام توانش را به کار می بست اما در دنیای ورزش گاهی اوضاع بر وفق مراد نبود. کاروان روسیه در المپیک زمستان 2010 ونکوور فقط سه مدال طلا برد و پوتین دستور داد کارها چنان مدیریت شود که ورزشکاران روس در المپیک زمستانی 2014 سوچی آن ناکامی را جبران کنند. در این میان، ماجرای المپیک لندن هم در نوع خود جالب است؛ به لطف آزمایشگاه ضعیف ضد دوپینگ بریتانیا، دست کم 126 مورد دوپینگ مثبت تشخیص داده نشد که 82 مورد آن در رشته دو و میدانی بود.

وقتی سوچی از راه رسید، پوتین گروهی از ماموران و جاسوسان FSB (سرویس امنیت فدرال روسیه) را به مرکز ضد دوپنیگ فرستاد تا از نزدیک با رادچنکف همکاری کنند. آنها چنان ماهر بودند که می توانستند نمونه های ورزشکاران دوپینگی را بدون اینکه کسی متوجه شود باز و با نمونه های پاک جایگزین کنند. پیش از آغاز بازی ها انبوه نمونه های پاک گردآوری و تامین شد تا در جریان المپیک زمستانی مسئله ای برای جایگزینی پیش نیاید. حالا نوبت رادچنکف و رفقایش بود که داروهای نیروزا را به ویژه در اختیار ورزشکاران مسن تر بگذارند و منتظر درخشش آنها و بردن مدال باشند.

از اینجا آنچه رخ داده، بیشتر شبیه یک فیلم جیمز باندی است. یکی از دستیاران رادچنکف به نام یوری چیژف حفره ای در اتاق 215 ایجاد کرد که به اتاق 214 راه داشت؛ جایی که ماموران FSB نمونه های ادرار پاک را گذاشته بودند. وقتی نمونه های ورزشکاران دوپینگی روس می آمد، نمونه های پاک جای آنها را می گرفت تا در آزمایش ها چیزی معین نشود. نه خبری از دوربین های امنیتی بود نه ماموران ضد دوپینگ کمیته بین المللی المپیک و وادا آنقدر وارد و کارکشته بودند که متوجه جابه جایی نمونه ها و حفره درون دیوار باشند.

بازی های المپیک زمستانی سوچی به انتها رسید و رادچنکف خسته از انبوه کارها، از پوتین نشان دوستی جایزه گرفت. اندکی بعد در 2015 بحران آغاز شد و تلویزیون دولتی آلمان او را به پیش بردن یک برنامه گسترده دوپینگ متهم کرد. سازمان دنیای مبارزه با دوپینگ (وادا) وارد کار شد و با بازخوانی نمونه های دوپینگ ادعا کرد آزمایشگاه رادچنکف نمونه های اصلی را در گورستانی در 30 کیلومتری مسکو نابود کرده است. اینجا بود که رادچنکف به شدت احساس خطر کرد و تصمیم خود را برای فرار کردن از روسیه گرفت.

او هارد رایانه خود را که حاوی اسناد جنایت های کرملین بود برداشت و به لس آنجلس گریخت تا آنجا با برایان فوگل در تولید مستند برنده اسکار ایکاروس همکاری کند. یک ماه بعد از رسیدن به آمریکا جلوی دوربین ها نشست تا همه چیز را بگوید؛ دروغ ها، پنهانکاری ها و نظارت دولتی بر همه چیز. حالا پنج سال بعد، رادچنکف معتقد است تصمیم درست را گرفته و فقط دلش به شدت برای خانواده تنگ شده است؛ همسرش ورنیکا و فرزندانش واسیلی و مارینا. هر چند او هنوز خوشبخت است که به سرنوشت جانشین خودش در مرکز مبارزه با دوپینگ دچار نشده است.

اندکی پس از فرار رادچنکف به کالیفرنیا، ماموران جنازه نیکیتا کامائف را در شرایطی مرموز پیدا کردند. همان ماه یکی دیگر از مدیران ارشد ورزش روسیه به نام ویاچسلاو سینیف از دنیا رفت و رادچنکف باور دارد هر دو همکارش کشته شده اند. او نسخه ای از کتاب افشاگرانه اش ماجرای رادچنکف را پس از ورود به خاک آمریکا نوشت و بعد تلاش کرد آن را دوباره تدوین کند. رادچنکف به ادبیات جورج اورول هم علاقه دارد و معتقد است اورول خیلی خوب دنیای سیاست را در شوروی می شناخت: فریبف دروغ و انکار لازمه زندگی سیاسی در روسیه است.

همزمان با تلاش سیاستمردان و مسئولان ورزش روسیه برای فرجام خواهی حکم چهار سال محروم شدن ورزشکاران روس از بازی های المپیک و دنیای، در داخل مرزهای روسیه رادچنکف را یک افسانه سرای فریبکار معرفی می کنند. او که از ایستادن کنار واقعیت و حقیقت مسرور است، می داند که دیر یا زود جانش را در این راه از دست می دهد. جاسوس ها همه جا را دنبالش می گردند و حتی اگر پوتین بمیرد هم سایه مرگ از سر بزرگ ترین افشاگر ورزشی تاریخ برچیده نمی شود.