کارکرد پروتئین ماهی خون آشام چیست؟ - مجله فضای وب

به گزارش خبرنگاران، دانشمندان دانشگاه واشنگتن، راهی جهت کنترل مغز انسان با استفاده از پروتئین موجود در بدن یک ماهی به نام ماهی خون آشام یافتند. پروتئین موجود در مکنده ماهی می تواند به درمان اعتیاد، اضطراب و افسردگی یاری کند.

دانشمندان آمریکایی، جهت خاموش کردن مدار های مغزی مرتبط با اعتیاد، اضطراب و افسردگی از پروتئین مکنده ماهی که از نژاد ماهی بی آرواره باستانی شبیه مارماهی است، استفاده کردند.

محققان در این مطالعه، ژنی را از یک پروتئین به نام پاراپینوپسین (parapinopsin) گرفتند و دریافتند که آن ها می توانند مغز را از راه ارتباط نورون ها با یکدیگر، کنترل نمایند.

پاراپینوپسین به نور پاسخ می دهد و این موضوع به دانشمندان اجازه می دهد تا با یاری پرتو های نور، مدار را خاموش یا دوباره فعال نمایند و رفتار های پاداش را تغییر دهند که این می تواند به ایمپلنت مغز و درمان، منجر گردد.

مبتلایان به اعتیاد، اضطراب و افسردگی، ممکن است اغلب آرزو داشته باشند چنین اتفاقی برای آنها رخ دهد که این کشف می تواند آنها را به آرزوی خود نزدیک کند.

محققان دانشکده پزشکی با موفقیت توانستند از پروتئین مکنده ماهی، جهت خاموش کردن مدار های مغزی، استفاده نمایند.

مکنده ماهی، گونه ای است که حدود 360 میلیون سال در زمین بوده است و قبل از مکیدن خون، مانند انگل، دهان خود را به کنار ماهی یا نهنگ می چسباند و به دلیل عظیم بودن دهان و این گونه رفتار تغذیه ای، این موجود دریایی، نام ماهی خون آشام را به خود اختصاص داده است.

مایکل بروشاس (Michael Bruchas) استاد بیهوشی دانشگاه واشنگتن، گفت: ما پروتئین خاصی را یافتیم که از درون بدن مکنده ماهی می آید و صد ها میلیون سال است که وجود دارد. ما ژن آن پروتئین را گرفتیم و دریافتیم که می توانیم روش گفتگوی نورون ها با یکدیگر یعنی نحوه انتقال مواد شیمیایی به مغز را کنترل کنیم.

دهه ها است که دانشمندان علوم مغز و اعصاب از انواع مختلف پروتئین های حساس به نور که در گیاهان و باکتری ها بیان می شوند، جهت آزمایش مدار مغزی استفاده می نمایند، اما این نخستین بار است که یک پروتئین از مکنده ماهی، جهت کنترل مدار های مغزی گرفته می گردد.

پاراپینوپسین، نوعی پروتئین به نام گیرنده همراه پروتئین g یا GPCR است. محققان دریافتند که فشردن این پروتئین با نور آبی، باعث فعال شدن آن می گردد و نور رنگ کهربای آن را خاموش می نماید.

این پروتئین ها از ضربان قلب گرفته تا ذخیره چربی، پاسخ پاداش و استرس (دلهره) را کنترل می نمایند. GPCR همچنین به خوبی، به مواد شیمیایی، مانند دوپامین و سروتونین، پاسخ می دهد که موجب می گردد افراد، احساس خوبی داشته باشند.

پیدا کردن راهکاری جهت کنترل نورون ها بسیار مهم است، زیرا می تواند به درمان بسیاری از اختلالات خلقی، منجر گردد.