مدیر موثر چه ویژگی هایی دارد - مجله فضای وب

داده هایی که این ادعا را تایید می نمایند

ما دوست داریم فکر کنیم مدیران مورد علاقه مان خیلی موثرند، بنابراین اغلب فراموش می کنیم که بیشتر مدیران، حتی آنها که مدل هایی برای رهبران آینده هستند، تقریبا به همان مقدار که پیروز بوده اند، شکست داشته اند. بگذارید چند مثال را آنالیز کنیم.

استیو جابز؛ پیروزیت، سپس شکست، شکستی دیگر سپس پیروزیت

استیو جابز را به صورت معمول یکی از پیروز ترین مدیران عامل نسل خودش می دانند. او از یک گاراژ آغاز کرد، اپل را راه انداخت و تبدیلش کرد به یک تجارت سود آور، تا زمانی که مغلوب شد. معمولا فراموش می کنیم که جابز را به شکل غیرمحترمانه ای از اپل بیرون انداختند و به جای او جال اسکالی را به عنوان مدیر عامل منصوب کردند. آن هم به عللی که مستقیما به نحوه مدیریت جابز مربوط می شد. درگیر کردن بخش محصولات مک با بخش اپل کارکرد هر دو بخش را به اختلال رساند. با این اقدام محصولات آسیب دید و جو درونی شرکت هم بر ضد او شکل گرفت. جابز بعد از اخراج، شرکت دیگری به نام کامپیوتر های نکست را راه اندازی کرد؛ اما محصولات این شرکت هم در فروش به طور کامل مغلوب شدند، هرچند در زمینه تکنولوژی دستاورد های فنی مهمی داشتند. از بیشتر جنبه ها، نکست با رهبری جابز یک شکست تجاری بود و تمام تجارت سخت افزارش را در زمانی که اپل آن را خرید از دست داده بود؛ خریدی که به بازگشت استیو جابز به اپل انجامید. به این ترتیب برای بار دوم، اپل قیام کرد و اغلب این پیروزیت را به رهبری جابز نسبت می دهند.

با نگاه به سیری از این شکست ها و پیروزیت ها پی می بریم که جابز با گذشت زمان تغییر نموده است؛ اما شرح احتمالی این گذار ناهموار این است که جابز برای آغاز و راه اندازی جور بود و برای شرکت های بالغ تر جور نبود و سپس در برگشت به اپل، یک بار دیگر با آن موقع و اوضاع جور شد.

جیمی کارتر؛ رئیس جمهور

از میان رئیس جمهور های آمریکا، کارتر را می توان یکی از ناموثرترین آنها در تاریخ آمریکا دانست. او نتوانست ذهنیت و اعتماد مردم را جلب کند و به نظر آنها ضعیف و ناموثر بوده است. اما اگر به کارنامه رئیس جمهور ها بعد از دوران ریاست جمهوری شان نگاه کنید، کارتر احتمالا تنها رئیس جمهور مدرنی است که پس از دوران ریاست جمهوری اش، بسیار موثر عمل نموده است. فعالیت ها و رهبری او در بسیاری از مقاطع موجب شد تا از او به عنوان یک سفیر صلح غیر رسمی یا نیمه رسمی یاد گردد. او عنصر برجسته ای در دیپلماسی آمریکا است و در سال 1992 برنده جایزه صلح نوبل شد.

نگاه به گذشته به ما نشان می دهد که مهارت ها و رهیافت های وی برای رئیس جمهور بودن در آن موقع جور نبود، اما بعد از آن با بسیاری از نقش هایش هماهنگ شد. مساله اصلی کارتر مناسب سازی و یافتن نقش هایی بود که بتواند از مهارت ها و دانشش به برترین نحو استفاده کند. چیزی که وجود دارد موقعیت هایی بسیار پیچیده ای است که مقیاس های پیروزیت را معین می کند، پس هر نوع جور شدن مدیر با مقیاس های زمینه، منحصر به فرد است یا به عبارت دیگر استثنایی است. این در سیستم های پیچیده عادی است و هر چه سیستم پیچیده تر باشد، فهم آن مشکل تر می گردد، پس ممکن است هیچ وقت نتوانیم آنها را آن قدر بفهمیم که بتوانیم عملکردشان را پیش بینی کنیم. این به آن معنی است که مدیری که الان پیروز است ممکن است سال دیگر پیروز نباشد، نه به این خاطر که توانایی و مهارت های او کاهش پیدا نموده یا اینکه دیگر رهبر خوبی نیست، بلکه به این علت که احتیاج های محیطی که در آن کار می کند و سازمانی که تحت مدیریت اوست، عوض می شوند.